شهادت امام رضا (ع)

عبا بر سركشيد و داد ميزد
ميان كوچه‌ها فرياد ميزد
پرش‌وبالش‌شكست‌تابرزمين‌خورد
فغان از كينه‌ي صياد ميزد
........
ميان حجره از پا تا فتاده
به‌خاك تيره صورت را نهاده
جوادش آمده و روضه شروع شد
به دستان پدر تا آب داده
........
اگر بر خاك چشمان ترش بود
جوادش چون به بالاي سرش بود
سرش بر دامن فرزند تا ديد
به فكر كربلا و اكبرش بود
.........
ميان درد بود و روضه‌خوان شد
به ديده ديده‌ام اشكش روان شد
براي مشك سقاي حرم سوخت
بهار عمر او تا در خزان شد
.......
شرر بر جسم و جانش شعله‌ور شد
وداعش در همين ماه صفر شد
به غربت ناله‌ و فرياد ميزد
به فكر آتش و مسمار در شد